του Δημήτρη Παπάζογλου
Πρέπει να ομολογήσω τον κρυφό και φανερό ενίοτε, θαυμασμό μου προς τον μοναδικό Έλληνα, το μονάκριβό μας Παναγιώτη Ψωμιάδη.
ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΏΤΗ, έτοιμο να προτάξει τα στήθη του και να αποκρούσει κάθε απειλή ηγούμενος της στρατιάς του Βαρδάρη εναντίον των βορείων γειτόνων.
ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ που ανταγωνιζόμενος ακόμη και τον Μητροπολίτη σηκώνει τα λάβαρα κατά των αλλοθρήσκων πού έρχονται να μας φάνε το ψωμι, να μας κλέψουν και άκουσον άκουσον απαιτούν να τους κτίσουμε και τζαμί.
Τον εκ του Πόντου καταγόμενο ΜΑΚΕΔΟΝΑ που χωρίς αμφιβολία δικαιούται έναν ανδριάντα δίπλα σε αυτόν του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην παραλία.
Τον εραστή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ που αγωνίζεται με πάθος για την παλιννόστηση του Γκλίτσμπουρκ.
Τον άνθρωπο της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ που ότι έχει και δεν έχει το μοιράζεται με τον αδερφό του, κυρίως τα δημόσια αξιώματα και τα αγαθά πού τα συνοδεύουν.
Τον βράχο της ΧΡΗΣΤΗΣ διαχείρισης που, άγνωστο γιατί ,διώκεται πολιτικά από τους δικαστές.
Το ΑΡΣΕΝΙΚΟ που προκαλεί φόβο και τρόμο στα ‘’στριγγάκια του Κολωνακίου’’.
Με τόσες αρετές πώς να μην είναι ο πρώτος των πρώτων, καθολικός και ισόβιος ηγέτης μας .Και γιατί να ψηφίζουμε και να μπαίνουμε σε έξοδα αφού έτσι και αλλιώς Ψωμιάδη θα βγάλουμε.
Ας σοβαρευτούμε. Το πρόβλημα δεν είναι ο Ψωμιάδης αλλά εμείς .Εμείς με την μιζέρια μας, την πολιτισμική μας καθίζηση, την ανοχή μας στον σκοταδισμό, την συμπάθειά μας προς τον αγοραίο ‘’πατριωτισμό’’. Εμείς είμαστε οι ‘’δήθεν΄΄. Ο Ψωμιάδης είναι ο αυθεντικός εκφραστής της δικής μας αθλιότητας, ικανός να ελίσσεται, χωρίς ιδεολογία, άριστος διαχειριστής της ανοησίας μας.
Και ένα τελευταίο. Το πολιτικό προσωπικό της Θεσσαλονίκης που όφειλε να αντιπολιτευτεί τον Ψωμιάδη δεν το έκανε ποτέ. Τους βολεύει ο Παναγιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου