Κατάρρευση
του Δημήτρη Παπάζογλου
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον "Αγγελιοφόρο" τον Μάϊο του 2010. Θεωρώντας το επίκαιρο, το αναρτούμε στο μπλογκ μας)
Κάηκαν τρεις άνθρωποι. Έχω το θλιβερό προνόμιο να έχω συνεργαστεί με δύο από τους τρεις, παιδιά φιλότιμα και ανιδιοτελή. Τα συναισθήματα όμως όπως και η συστηματική τρομοκρατία των Media δεν φωτίζουν το πολιτικό πρόβλημα. Θολώνουν το τοπίο. Τα πολιτικά θέματα παραμένουν αναπάντητα, κινούνται σαν φαντάσματα γύρω μας και τα παρατηρούμε με δέος και αμηχανία.
Η Ελλάδα έγινε το μεγάλο πειραματόζωο για όλους, ευρωπαίους εταίρους και διεθνείς οργανισμούς, μήπως και βρεθεί η μαγική συνταγή να σωθούν και να ανακτηθούν τα κεφάλαια φούσκες που σάρωσε η κρίση. Μόνο που αυτό το «εμβόλιο» σε τόσο μεγάλη και ανελέητη δόση δεν αντέχεται. Δημιουργεί παρενέργειες στον πάσχοντα που οδηγούν σε βέβαιη κατάρρευση.
Η Ευρώπη και κυρίως η ευρωζώνη απέδειξε ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί. Δεν έχει πολιτική ενότητα και ούτε πρόκειται να αποκτήσει. Το κοινό νόμισμα χρησιμοποιείται ως εργαλείο πολιτικού και οικονομικού ιμπεριαλισμού εντός της ευρωζώνης. Ας αναγνωρίσουμε τουλάχιστον ως προς αυτό ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο.
Το υπερτροφικό, αντιπαραγωγικό και ανεξέλεγκτο κράτος, με τη διαπλοκή ανάμεσα στην πολιτική εξουσία, τα ΜΜΕ και την κρατικοδίαιτη οικονομική ελίτ ξεπέρασε τα όρια ασφαλείας. Ζούμε το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου».
Τα κόμματα βρίσκονται στον κόσμο τους. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αγωνίζονται να φορτώσουν την κρίση ο ένας στον άλλον και οι βουλευτές τους σχεδιάζουν και προσπαθούν για την επανεκλογή τους. Το ΚΚΕ κηρύσσει «ανυπακοή» που ωστόσο δεν ανησυχεί κανέναν και κυρίως δεν απειλεί το σύστημα, γιατί άλλο επικοινωνιακοί ακτιβισμοί και άλλο πολιτική ενδυνάμωση και επιρροή στο λαό. Ο κ. Καρατζαφέρης επισείει την «κομουνιστική απειλή» και με επιχειρήματα παρωχημένου αντικομουνισμού προσπαθεί να κερδίσει οπαδούς από τον κ. Σαμαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΝ αναζητούν την απολεσθείσα ή καλύτερα την «μηδέποτε κτηθείσα» ταυτότητά τους.
Ο πρωθυπουργός έχει ζαλισθεί από τα πισωγυρίσματα και τους ελιγμούς. Προσπαθεί να κυβερνήσει με ένα κόμμα και με πολιτικό προσωπικό βαθειά αντίθετο στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ελλάδα. Επένδυσε πολλά στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που δεν υπάρχει. Χειρίστηκε με πανικό τα θέματα του δανεισμού και αποδέχθηκε τις λύσεις που του επέβαλαν, λύσεις όμως προφανώς ατελέσφορες και αδιέξοδες.
Ίσως πρέπει να παραδεχθούμε ότι είμαστε μία χρεοκοπημένη χώρα και να σκεφθούμε σοβαρά ως κοινωνία τα αίτια της χρεοκοπίας. Για να ανασυγκροτηθούμε πολιτικά και οικονομικά χρειαζόμαστε άλλη κουλτούρα, άλλη παιδεία, άλλη συλλογική συνείδηση. Μπορεί έτσι να φθάσουμε σε ένα κράτος που να υπηρετεί και να προστατεύει τους πολίτες.
Δημήτρης Παπάζογλου
Πολιτικός Μηχανικός
Δογματισμός και Αντιδογματισμός
του Δημήτρη Παπάζογλου
Με αφορμή το όνομα του μπλογκ μας, ο Δημήτρης, πολιτικός μηχανικός που αρθρογραφεί σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο, μας έστειλε το παρακάτω κείμενο.Τον ευχαριστούμε πολύ και ελπίζουμε να συνεχίσει να μας τιμά με την παρουσία του εδώ.
Τι είναι τελικά δογματισμός; Οι προσωπικές βεβαιότητες ενταγμένες σε συλλογικά ''πιστεύω'' πού προκύπτουν από ιδεολογίες ή από ''εξ αποκαλύψεως'' αλήθειες ( θρησκείες) ; Αν ναί το επόμενο αναπόφευκτο ερώτημα ειναι : Η πολιτική δράση ή πάλη ή ακτιβισμός υπάρχουν χωρίς κάποιας μορφής ''πίστεύω'', δηλαδή με άλλα λόγια βεβαιότητες, ακομα και οταν τα κοινωνικά δεδομένα τις προκαλούν ( προλεταριάτο, ταξική πάλη ) ; Αν υπάρχουν χωρίς ''δογματική βάση'' τότε το κίνητρο είναι κυρίως η προσωπική ιδιοτέλεια ή επι το ελαφρότερο η προσωπική φιλοδοξία. Κάτι τέτοιο χαρακτηρίζει τούς επαγγελματίες πολιτικούς που σχεδιάζουν και ενεργόυν, συμφωνούν ή διαφωνούν ανάλογα με το τί εξυπηρετεί το πολιτικό τους μέλλον. Δυστυχώς το μικρόβιο χτυπά και τήν αρίστερά που διασπάται κάθε τρεις και μία με προσχημα τις ιδεολογικές διαφωνίες ενω η ουσία είναι οι ηγετικές καρέκλες.
Μήπως τελικά ενας κάποιος δογματισμός είναι προτιμότερος απο τον πολιτίκό αμοραλισμό;
Η αμφισβήτηση ή η αναθεώρηση προηγούμενων απόψεων ειναι χρήσιμη οταν πηγάζει από μια βαθειά πιστη στήν διαλεκτική. Αλλιως εχουμε απλά μετατόπιση σε άλλο δόγμα, άγνωστο γιατί.
ΠΡΟΣΟΧΗ χρείαζεται μεγάλη προσπάθεια να ξεφεύγει κανείς απο τίς βεβαιότητες καί τα δόγματα. Ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος νά κάνεις δόγμα τον αντιδογματισμό
